Początki Ogrodu Zamkowego sięgają późnego średniowiecza. Pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z roku 1509, jest w niej mowa o ogrodzie dekoracyjnym i użytkowym. W XVII wieku ogród został przebudowany w stylu wczesnobarokowym. Po roku 1803 został rozbudowany aż do rzeki Morawy, obejmował Długi Staw, kanał i budynki z epoki. Ogród uzyskał formę sztucznych ogrodów, częściowo pod wpływem estetyki oświecenia. Niektóre budynki zachowały się do dziś (Świątynia Przyjaźni, sztuczne ruiny), inne znamy już tylko z akwareli (wodospad, pustelnia, Różany Pagórek itp.). W latach 30. XIX wieku ogród zmienił się w park przyrodniczo-krajobrazowy w stylu angielskiego romantyzmu, tworzonego przez stawy, rzeczki, grupy drzew, cenne drzewa, powierzchnie trawiaste, altany, rzeźby i rabaty kwiatów. W latach 40. przybyły budynki Kolumnady Pompejańskiej oraz Dwór Maksymiliana.
Ogród Zamkowy rozpościera się na powierzchni 64 ha, z których drzewa zajmują 47 ha. Odnotowano tu 48 gatunków drzew iglastych i 153 gatunków drzew liściastych. Najstarszymi okazami zagranicznymi są z pewnością grupy platanów, znaleźć tu można także miłorząb, czarcią miotłę itd. Liczne gatunki i odmiany drzew pochodzą z południowej Europy, Ameryki Północnej, ze wschodniej Azji.
Vytvořil hochmajer.com | Předvolby cookies